'Alsof ik hier al maanden werk!'
De matching verliep volgens Bas erg snel en bij OLVG locatie Oost konden ze zijn hulp goed gebruiken. Binnen een week stond hij ingewerkt, met een tijdelijk contract op zak, in zijn witte pak klaar om aan de slag te gaan. ‘Ik wist eerst niet wat ik moest verwachten. Het voelt net alsof je begint met coschappen of een nieuwe baan. De eerste dagen ben je een beetje aan het zoeken; de weg naar de IC, omkleed- of lunchruimte. Maar na een paar dagen werken, leek het alsof ik hier al maanden werk!’
Buddy op de IC
OLVG werkt, net als andere ziekenhuizen, aan manieren om de (extra) krachten optimaal te benutten en goed voorbereid in te zetten. ‘We werken met een buddy-systeem. Een buddy wordt gekoppeld aan de IC Verpleegkundige. Na een paar dagen meelopen is het dan ook de bedoeling dat je als buddy de taken overneemt. Je wordt als het ware ingewerkt. Dat gaat goed en er is altijd een Intensivist aanwezig die alles overziet en scherp in de gaten houdt.’
‘De zorg is intensiever dan ik gewend was’
Toch is de zorg niet helemaal hetzelfde beschrijft Bas: ‘De zorg is intensiever dan ik gewend was. Je bent de hele dag 1 op 1 met de coronapatiënt en constant alert om er alles voor te regelen; medicijnen toedienen, pompen verwisselen en controles uitvoeren. Je hebt een jas, muts, bril en mondkapje op, dat is veel zweten. Iedereen moet in de kamer blijven. Maar als het goed gaat met de patiënt, is er dan ook ruimte om even te kletsen met je collega’s of anderen te helpen.’
De mindere momenten? ‘Emotioneel gezien ervaar ik het eigenlijk niet als heel zwaar, want je kunt niet praten met de patiënt en geen band opbouwen. Zij zijn als het ware aan het slapen. Soms is het wel moeilijk om te zien wanneer de patiënten het zwaar hebben en op hun buik worden beademd.' De fijne momenten? ‘Dat vind ik vooral wanneer mensen van de IC afgaan! Dat krijg ik dan door van mijn collega’s omdat ik voornamelijk in de nachtdiensten werk. Ik heb zelf nog niet meegemaakt dat er een coronapatiënt is komen te overlijden.’
Genoeg momentjes rust
Gelukkig zijn er genoeg momenten om pauze te nemen en even de gedachten aan de patiënten opzij te leggen. Tijdens de lunch gaat de dankbaarheid van buitenaf ook niet onopgemerkt voorbij. ‘Laatst kregen we Hema tompoesjes en van een Surinaams restaurant roti. Buiten zie je overal spandoeken hangen. Dat is enorm aardig.' Op een nuchtere toon vult hij aan: ‘Alhoewel het is gewoon onze baan die wij uitvoeren, dat hoor ik ook anderen zeggen op de afdeling’.
Ook de nodige ondersteuning wordt geboden door OLVG aan iedereen die daar behoefte aan heeft. ‘Alles is te vinden op intranet en er is een speciaal telefoonnummer waar medewerkers 24/7 terecht kunnen.’
Vooruitblikken op de aankomende periode
Hoe de arts-onderzoeker vooruitblikt op de aankomende periode? ‘De druk neemt op het moment wel iets af merk ik. Maar wanneer iedereen weer naar buiten gaat, zou dat een tweede golf kunnen veroorzaken. Zolang het nodig is, help ik mee! Nou.. in ieder geval totdat mijn opleiding voor specialisme begint, maar dat duurt nog wel een anderhalf jaar.’
